Niekończąca się opowieść

Ten głos mnie oszołomił. Poczułam gorąco na całym ciele. Zemdlałam drugi raz.

Nagle poczułam, że coś chłodnego dotyka moje nogi.

To była ręka tego osiłk Emmeta, kiedy kładł mnie na łóżku, w gabinecie pielęgniarki. Musiałam mieć wysoką gorączkę, bo od tego chłodu, aż się zatrzęsłam.

Pielęgniarka podeszła i dała mi koc, czułam jego ciepło, chociaż pragnęłam czegoś innego.

Pragnęłam tego dziwnego chłodu. Nie chciałam żeby gorączka spadła. Chciałam żeby znowu mnie dotknął.

Ale on wyszedł. Zauważyłam, że coś ściskam w ręce, była to kartka. Tak właśnie od niego.

"Rachunek za pralnie przyślemy pocztą" napisał ktoś pięknym pismem.

Nie wiem co to ma oznaczać, więc na następnej przerwie, poszukałam go i zapytałam.
-O co tu chodzi ?

- Dzięki za pomoc - wydukałam.
- Nie ma za co - powiedział z uśmiechem. To był ciepły uśmiech.
- Słuchaj, jeśli chodzi o pralnie...
- A tak, mówiłem mu, że to śmieszne, muszę lecieć, narazie.

-hej, poczekaj !- krzyknęłam, tak głośno jak tylko mi na to siły pozwoliły, ale bez rezultatu. Więc stwierdziłam, że ta karta musi coś mieć w sobie. Wróciłam do domu i zajrzałam do skrzynki pocztowej.

<i>Dziewczynki, widzę, że wychodzi z tego piękne opowiadanie. Myślałam bardziej nad czymś w stylu śmiesznej opowiastki, więc nie wiem.. podejnijcie decyzje jaką formę wolicie Smile

</i>

Otwarłam ją i pełna nadziei zajrzałam do środka. Skrzynka była pusta.

-Ahh tak, to on. Kanalia jedna. Wyciągnął ten list przede mną -pomyślałam i usiadłam.

Nawet nie zorientowałam się kiedy zapadł zmierzch. Dopiero wjeżdżający samochód ojca na pojdjeździe mi to uświadomił.

- Bells, co za afera! Dzwonili dziś z Pentagonu,bo w całym kraju znikają wszystkie płatki kukurydziane! Myślisz, że to moze mieć jakiś związek z ufo? - wołał przerażony Charlie.