Never Ending Story

-Witam Szeryfie!! Nazywam się Edward Cullen. Czy zastałem może Bellę?? Chciałam się z nią skontaktowac w sparwie szkolnego projektuz bilogi.

Charlie spojrzał na niego uważnie i wskazał głową w moją stronę, gdyż stałam jak wmurowana ze śmieciami w ręku - jak wiadomo szłam w kierunku śmietnika.

Nie wierzyłam w to co słyszałam. ON nigdy przedtem ze mną nie rozmawiał. Ba! Byłam przekonana, że nie wie jak mam na imię!

momentalnie sie zaczerwiniłam,aw łąściwie to moja skóra nabrała kolor rubinu.. Ojciec spojrzał na mnie dziwnie jkaby próbował cos wyczytać zmoejgo zachowania. Edward tym czasem podszedł do mnie i się przywitał:
- Cześć!! Mas zmoże czas teraz?? Chciałem poromzwiac,

-Cześć, owszem mam czas, coś się stało? - Czego on chciał? Moje serce wyrywało się jak szalone w jego kierunku !

- Tak, chodzi o projekt na biologię, przecież musi być gotowy na jutro, zapomniałaś? - uśmiechnął się do mnie. Dopiero teraz zauważyłam, że nie jest po prostu piękny.

No to wtopa i to kolejna.. Pech to tylko mneiw takich ilościach przesladuje iz taka czestotliwościa..
-To co wejdziesz?-Zaprosiłam go do srodka,bo niew iedziaąłm co zrobic. Ojciec znów rzucił mi pelne podejrzen spojrzenie.

-Jasne - odpowiedział. Poszłam przodem i czułam jego wzrok na sobie. Gdy weszliśmy do domu, stwierdziłam, że wypadałoby coś zaproponować.
-soku ? - zapytałam.

-Dzięki,ale nie jestem spragniony. To co od czego zaczniemy??
jego pytanie zbiło mnie z tropu i z wrażenia upuściłam szklankę,bardzo dobrze wiedziałam do czego zmierza.

Chciałam podnieść szklankę z podłogi i zacięłam się w palec. Cholera- pomyślałam, a kiedy podniosłam wzrok Edwarda już nie było.

Mój ideał ulotnił się bez słowa wyjasnieniea. Co było tego powodem nie wiem sama.. Ale znów obwinialam siebie i swoja niezdarnosc.

- Twój kolega już wyszedł?- znikąd pojawił się Charlie
- Tak, zapomniał notatek. -wybąkałam. Jesteś żałosna- pomyślałam i czym prędzej weszłam po schodach na górę.

Miałam ochote zamknac sie w soim małym pokoju i jzu nigdy go nie opuscic. intrygowalo mnei jednak to,dlaczego Edward tak nagle opuscil moj dom.. Czyzby rzeczywiscie o czyms zapomniał??

No cóż nie dowiem się czy ich zapomniał czy nie, może jeszcze się zjawi. Wzięłam portfel i stwierdziła, że trzeba jechać do sklepu, zaopatrzyć lodówkę w coś dobregp, bo ostatnio mam większy apetyt.

Nie jestem wybredna, więc kupiłam wszystkiego po trochu - począwszy od warzyw, przez nabiał, kończąc na mięsie. Gdy wracałam chciałam zaparkować na podjeździe przed domem, jednak ten był zajęty. Przez srebrne volvo.